Better is wisdom than weapons of war

Er gebeurt hier zoveel dat ik het amper allemaal bij kan houden. Vorige week lunchte ik met Laura (van UC; ze deed hier vorig jaar een master en zoekt hier nu een baan) en hadden we het erover dat dit eigenlijk de eerste keer is dat de hoeveelheid e-mails en uitnodigingen voor 'events' gewoon te overweldigend is. De career-service alleen organiseert al 3 events per dag. Daarnaast zijn er talloze lezingen (ik ben in de afgelopen twee weken voor 25 lezingen uitgenodigd door de business school), sportclubs, sociale activiteiten en mogelijkheden om lid te worden. Pfoe! Deze weken staan dan ook enigszins in het teken van prioriteiten stellen; niet naar de investment banking fair, wel naar de receptie met de college mistress, niet naar roeien, wel naar de tea tasting society, niet naar de bioscoop vanavond, maar wel naar de St. John's bioscoop morgen, geen lid worden van de caving club, wel van cricket (hopelijk dan), niet naar de lezing over corporate corruption, maar wel naar die van de grondlegger van Skype. Meer nog dan in LA (waar ik het ook al meer vond dan in Utrecht) bruist de academische wereld hier. Studeren is.. ideeën uitwisselen, mensen met verschillende achtergronden leren kennen, je laten inspireren, participeren; jezelf verrijken op iedere mogelijke manier. Cambridge biedt daarvoor een ongeëvenaard platform.

Vorig weekend (of eigenlijk begon het al op donderdag) kwam Charlotte een paar dagen over uit Londen, wat erg gezellig was. Ze kon meteen mee naar formall hall, waar het ritueel in onze Harry Potter eetzaal werd herhaald. Vrijdag zijn we bij een boel colleges gaan kijken; Emmanuel, St. John's, Trinity, King's, Pembroke. In de bibliotheek van Trinity liggen de originele manuscripten van o.a. Newton, Wittgenstein en Betrand Russel, maar ook van A.A. Milne's Winnie de Poeh (A.A. en zoon Christopher Robin studeerden allebei aan Trinity). We zijn naar de chapel van King's geweest (toch wel een must-see) en later naar de eerste bijeenkomst van de Tea Tasting Society. In Nederland zouden er misschien 5 ietwat nerderige meisjes lid worden van zo'n clubje, in Engeland ligt dat anders en staan er 900 mensen op hun mailinglist. Het was dan ook behoorlijk druk, maar wel leuk. Voor één pond mag je de door hun uitgezochte 5 theesoorten onbeperkt proeven, en dat gaat nog best professioneel. Toen ik aan de jongen om een kopje 'Strawberry & Pepper' vroeg, complimenteerde hij me met de woorden "Excellent choice! That's one of my personal favourites!".
's Avonds zijn Charlotte en ik sushi gaan eten en hebben we Eat, Pray, Love in de bioscoop gezien. Zaterdag zijn we nog even de stad in geweest, maar moest Charlotte helaas alweer op tijd terug naar Londen (voor rugby-wedstrijden en feestjes). Erg geslaagd dus en ik verheug me nu al op het reciprocal bezoekje wat ik aan Londen zal brengen!

Gisteren ben ik dus naar een lezing van Niklas Zennstrom gegaan (zie hier), de succesvolle grondlegger van Skype. Hoewel hij jammergenoeg niet echt een inhoudelijk verhaal had, was het toch boeiend om hem te horen praten over zijn succes (bottom line: vooral veel proberen en niet bang zijn). Ik geloof niet dat ik meteen ondernemer wil worden, maar dat is dan ook niet voor iedereen weggelegd. De lezing werd gehouden in het gebouw van de Cambridge Union, een society die het summum van Cambridge-heid is. Er komen geregeld grote namen spreken en er zijn wekelijkse debatten (waaraan bijvoorbeeld members of parliament deelnemen) met stellingen als "This House has No Confidence in Her Majesty's Government", of "This House Hates Human Rights". Lidmaatschap is 120 pond, waardoor het nog een beetje een 'elite-ding' is. In ieder geval was het al erg leuk om er gisteren -gratis- een kijkje te kunnen nemen.
Tot slot ben ik vanavond met twee huisgenoten gaan zwemmen in het zwembad van Girton. Als enige van de 31 colleges heeft Girton een binnenzwembad, wat heerlijk verwarmd is. Het was zeker een succes, en ik zal proberen iedere week te gaan!

Genoeg voor nu! Ik zal binnenkort ook uitgebreid vertellen over mijn vakken en mijn programma (was dat niet de reden dat ik hier ben?), maar dat komt later!

Harry Potter in Cambridge

Ik heb alweer zoveel meegemaakt en gedaan, dat het hoog tijd is voor een uitgebreide update. Enerzijds gaat de tijd snel -ik ben al anderhalve week hier- en anderzijds maak ik zoveel mee dat het lijkt alsof het al veel langer is.
Gelukkig heb ik al het regelen en alle administratie ondertussen achter de rug. Ik heb tientallen formulieren ondertekend (nee, ik zal het huis niet in de fik steken; ja, ik ben geregistreerd bij een huisarts; nee, ik zal geen plagiaat plegen; ja, ik ben heus ingeënt tegen rodehond...) en heb uiteindelijk ook de rijen en de bureaucratie voor een bankrekening en mobiel nummer doorstaan. Mijn telefoonnummer is: 0044 7403745937. Het leuke van mijn nieuwe telefoon is dat er skype opzit en ik dus ook gratis kan skypen als ik niet achter mijn computer zit.

Uiteraard heb ik ook heel veel leuke dingen gedaan. Mijn huisgenoten zijn allemaal heel erg aardig, dus met hen ben ik naar de vele MCR-activiteiten gegaan. We zijn in ons huis met z'n vijven, wat ik een prima aantal vind (ook gezien onze ene douche). Iedereen heeft hier echt een verhaal, eigenlijk is iedereen hier op de een of andere manier interessant. Mijn buurmeisje Natalie studeert "polar studies", en is ook al 3 maanden op de noordpool geweest. De Ierse onderbuurjongen Paul is ook heel bereisd (het enige continent waar hij nog niet geweest is, is Antartica). In het huis naast de onze wonen o.a. Lukas, een Duitse jongen die filosofie in Berlijn heeft gestudeerd en een jaar in St. Petersburg heeft gewoond, en Stanislav, een Bulgaar die in Duitsland studeerde en nu ook aan de business school een master doet (Management Science & Operations - een programma met maar 5 mensen). Al met al dus een hele diverse, boeiende groep mensen. Aan dit soort dingen merk je toch wel dat dit Cambridge is, en niet Utrecht en ook niet LA. Gisteren stond ik in de rij bij de bank (oh, how the British love their queues), en raakte ik aan de praat met een jongen van Harvard achter me, en een Estse voor me.

Het is me ondertussen ook helemaal duidelijk geworden dat Oxbridge (hoe Oxford en Cambridge hier gezamelijk genoemd worden) model heeft gestaan voor de Harry Potter wereld van J.K. Rowling. Hoewel hier geen geesten op bezemstelen voorbij vliegen, heeft het toch allemaal iets magisch. Slytherin is St. Johns of Trinity, door de andere colleges gezien als "stuck up" en waar je achternaam misschien nog veel bepaalt. Quidditch is het roeien, Dumbledore is in mijn geval Mistress prof. Susan Smith, Olivander's is Ede & Ravencroft waar ik een gown kocht, en.. na ja, zo gaat het door. 's Avonds naar huis fietsend moet ik echt glimlachen als ik weer een groep studenten voorbij zie komen in hun gowns. Het is studentikoos, maar wel een studentikoos dat al 801 jaar voortduurt. Ik heb de mijne nu twee keer aangehad; woensdagochtend voor de foto met alle nieuwe studenten en gisteren voor Formall Hall. Formall Hall wordt iedere donderdag gehouden, en betekent eigenlijk een uitgeserveerd (in tegenstelling tot de normale dining hall) 3-gangen diner in college. Je moet er netjes gekleed en in je gown naartoe. Gisteren werden de nieuwe graduates eerst voor een borrel verwacht in de oude bibliotheek van Girton (vanaf volgende week is dit sherry in de fellow's room). Daar heb ik ook de Mistress ontmoet (een titel die schijnbaar ook van toepassing is op mannen, maar het is nu een vrouw) en mijn tutor. Vervolgens luidde er om 19.15 uur een bel en werden we door de gangen naar de dining zaal geleid. De undergraduates (die minder privileges genieten dan wij) stonden aan hun lange tafels al in stilte te kijken hoe wij aan kwam lopen. Na het luiden van een gong kwamen de fellows en mistress binnen en sprak de mistress de woorden "benedictus benedicat" en konden we gaan zitten. Wederom was de analogie met Harry Potter snel gemaakt; een grote hal, lange tafels, studenten in gowns, aan de tafel op een verhoging alle fellows... Na 3 gangen (om 20.45 uur) luidde gong weer en sprak de mistress "benedicto benedicatur", waarop wij door een deurtje achter haar aan mochten naar de fellows room. De undergraduates mogen niet mee, en gaan op dat moment via de deur naar buiten. Vervolgens was het tijd voor koffie, en daarna voor port. Wij zijn toen in onze gowns ook nog de collegebar ingegaan, wat toch echt een bijzonder sfeertje gaf. Ik vond het een hele leuke ervaring en ben zeker van plan hier vaker naar toe te gaan (volgende week al; dan komt Charlotte hier logeren!).


Met al dat gefeest (vanavond ga ik ook weer de pub in) zou ik bijna vergeten dat mijn studie ook nog is begonnen. Woensdag was de induction-day, want in eerste instantie weer meer uitleg over brandveiligheid betekende. Later was er echter ook tijd om mijn klasgenoten te leren kennen. We zijn met 31 studenten, waarvan maar een paar Brits. De groep is erg divers m.b.t. nationaliteit en ook academische achtergrond. De Indiërs lijken allemaal een achtergrond in engineering te hebben (chemical, electrical, textile, software...), maar verder is er iemand die Engels heeft gedaan, geschiedenis, filmwetenschappen, natuurkunde, geneeskunde, een paar economie, een paar wiskunde... Als keuzevak neig ik naar "Globalisation at the Crossroads", gegeven door een schijnbare bekende professor Peter Nolan. Maandag heb ik daar het eerste college van (en ook het eerste college Finance & Accounting), dus ik ben benieuwd!

Dieu et mon droit

Dit is het dan!
Ik zit waar ik de komende negen maanden ga zitten;

110 Huntingdon Road
CB3 0HL Cambridge
UK

De afgelopen dagen hebben mama en ik vooral spullen voor in mijn kamer gekocht (en een gown; ik zie er echt uit als Harry Potter!) en geprobeerd een beetje te leren waar welke winkels zitten/ wat de snelste routes zijn. Mijn kamer zit op de hoogste verdieping van een rijtjeshuis wat ik met zes anderen deel. Vooralsnog zijn alleen Trevor, een Aziatisch uitziende Brit en Spencer, een Amerikaan, gearriveerd. Met 7 mensen een douche delen lijkt me een hele opgaaf, maar we zullen zien! Het huis heeft een tuin, wat gedeeld wordt met 2 andere Girton huizen (in totaal zullen we dus met zo'n 20 Girtonians hier wonen; we kunnen ook binnendoor bij elkaar binnenlopen). Omdat ik op de bovenste verdieping woon, zijn er wat schuine wanden in mijn kamer, maar het is ruim genoeg. Wat ook fijn is, is de soort berging, of eigenlijk: walk-in closet, die bij mijn kamer hoort. Natuurlijk had ik veel te veel spullen en kleren bij me om in de kasten te passen, maar met een stellingkast in mijn berging is dat probleem helemaal opgelost.
Vanmorgen is mama weer naar Nederland gegaan en ben ik voor het eerst een rondje op mijn fiets gaan rijden. Het was een hele ervaring, links, met een helm op (waardoor ik eigenlijk ook steeds om mezelf liep te grinniken), over rotondes en door drukke winkelstraten... Ik ben weer heelhuids thuis gekomen, maar dit vergt nog wel wat meer oefening...
Straks ga ik met Spencer naar een diner georganiseerd door de MCR (the Middle Common Room), de graduate union van mijn college. Zij organiseren iedere dag van alles, en verder kan ik nog naar alle activiteiten van de international students en van mijn studie.

Ik heb nog geen mobiel nummer, maar dat ga ik allemaal maandag regelen. Later dus meer!