All Hallows Eve

Hoewel het eigenlijk aanstaande woensdag pas Halloween is, heb ik inmiddels al twee leuke ervaringen met dit feest gehad. En omdat dat toch wel erg Amerikaans is, volgt er hier een update. Tragisch genoeg heb ik daarnet wel al mijn foto's gewist. Heel erg zonde, want ik had veel leuke foto's gemaakt die dit verhaal goed zouden illustreren...

Mijn eerste Halloween ding was afgelopen woensdag; All-Hill Halloween. Ieder jaar wordt er hier op campus een evenement georganiseerd voor kinderen uit de achterstandswijken van Los Angeles. Omdat het in hun eigen buurt niet veilig is de straat op te gaan (iets wat bij de traditie van Halloween hoort), komen de 3000 kinderen in een heleboel bussen naar de dorms. Op campus kan er dan wel veilig trick-or-treat gedaan worden . Mijn dorm deed hier ook aan mee en voor 5 dollar kon ik een grote zak snoep krijgen om uit te delen. We hadden een week eerder al een thema voor onze verdieping bedacht; Harry Potter. Met mijn kostuum hierop aangepast (ik had een heuse Gryffindor-robe), was ik woensdag wel erg benieuwd wat er zou gaan gebeuren. Na wat lichte stress over hoe ik waar mijn snoep kon ophalen, zat ik dan uiteindelijk in mijn kamer te wachten tot er kinderen zouden aankloppen. En dat gebeurde. Het komt er eigenlijk erg eenvoudig op neer dat ze aankloppen, je open doet, zij allemaal heel hard "Trick or treat!" roepen en jij vervolgens snoep in hun tasje/mandje/bakje doet. Zo heb ik in totaal ongeveer 30 kinderen gezien, die bijna allemaal erg leuk verkleed waren. Het bevestigde mijn vooroordeel wel een beetje toen ik zag dat eigenlijk alle kinderen en leraressen Afro-Amerikaan of Latino waren. Binnen een uur was er nog maar nauwelijks activiteit in mijn gebouw en besloot ik eens buiten te gaan kijken. Daar zat het hele plein vol met kinderen van 5 tot 10, verkleed, allemaal erg gelukkig met hun grote buit snoep. Het was een leuk gezicht en het voelde toch ook wel goed dat ik eraan had bij gedragen deze kinderen toch nog een echte Halloween te geven. Halloween is hier bijna zo belangrijk als Sinterklaas in Nederland is en het niet kunnen vieren omdat de buurt onveilig is, is wel erg treurig. Conclusie is dus dat het zowel voor hen als voor mij een leuke avond was!

Vrijdagavond was ik uitgenodigd voor een Halloween-feestje in de co-op. Er wonen in de co-op veel internationale studenten en het is er eigenlijk altijd druk. Met mijn Harry Potter kostuum aan, besloot ik maar een kijkje te gaan nemen. Ik had al wilde verhalen gehoord over hoe druk het zou zijn, hoe moeilijk het was om aan een polsbandje te komen en outfits waren al dagen het gesprek van de dag. Aangekomen bij de co-op was er eerst een -typisch Amerikaans- prefeestje, waar meerdere malen het licht uit ging en erg angstig "police!" werd geroepen. Daar kijk ik al niet eens meer van op. Het was in ieder geval wel erg gezellig en ik heb me er prima vermaakt. Vervolgens gingen we naar het 'echte' feest (waar uiteraard dan weer geen alcohol geschonken wordt). Ook dat was erg gezellig! Iedereen was leuk verkleed (het aantal skanky outfits viel me erg mee -Halloween is voor sommige mensen ook nog best een.. naakte.. aangelegenheid), het was er druk, veel leuke mensen, de muziek was oké, kortom: erg geslaagd. Een leuk moment was nog wel toen Samantha, Rosalie en ik (de UC-meiden) opeens een jongen in oranje voetbal-shirt en met een 'holland'-hoed op voorbij zagen komen. Natuurlijk moesten we daar meer van weten en bleken we te maken te hebben met een jongen die naar UC op exchange was geweest. Hij was erg enthousiast over Nederland, Utrecht en UC in het bijzonder. Het was heel raar om met een Amerikaan typische UC-dingen te bespreken (we kwamen er al snel achter dat we allebei in de Wall 37 hadden gewoond...!), maar ook erg grappig. Zeker iemand om nog eens Nederland-nostalgisch mee te gaan eten ofzo.

En nu.. nu is het zondagavond, heb ik gisteren en vandaag alleen maar geleerd en ga ik zo maar slapen. Morgen weer om 9 uur college... Na woensdag heb ik het weer even wat rustiger, dan zijn mijn eerste midterms voorbij. Eén van mijn professoren heeft wel beloofd woensdag verkleed naar het examen te komen, dus dan heb ik toch nog iets om naar uit te kijken!

Tinseltown met Gwen!

Terwijl in heel Zuid-Californië bosbranden woeden, zit ik nog een beetje bij te komen van afgelopen weekend. Van die branden heb ik trouwens geen last, ter geruststelling. Het begint hier wel door te dringen (later nog dan in Nederland en andere delen van de VS) dat de situatie heel ernstig is. In San Diego zijn honderdduizenden mensen geevacueerd en Los Angeles wordt bijna omsingeld door brand. Ik zie overigens geen aswolken en eigenlijk merk ik er helemaal niets van.. gelukkig maar. Ik hoor dat op UC San Diego alle lessen zijn afgelast en dat iedereen wordt opgeroepen binnen te blijven... dat klinkt toch wel eng. Hopelijk krijgt de brandweer snel grip op de situatie, maar omdat het hier nog steeds erg warm (vandaag 32 graden!) en droog is, kan het nog even gaan duren.

Maar dit weekend dus! Gwen kwam op vrijdag om 12 uur 's middags aan en om kwart voor 1 stapte ze in Westwood al uit de bus. We hebben de rest van de dag rustig aan gedaan; ik heb de campus laten zien, we zijn in de UCLA-store geweest, hebben mijn dorm uitgebreid bekeken en we zijn toen samen naar mijn college Social & Personality Development gegaan. Daar zagen we een best indrukwekkende documentaire over homosexuele ouders ("Daddy & Papa", echt een aanrader). Hierna zijn we rustig over campus gelopen en 's avonds zijn we in één van de Dining Halls gaan eten. Ik had Gwen al voorbereid op véél eten en vooral een spannende collectie aan desserts... we zijn dus ook maar totaal los gegaan. Ik geloof dat we zowel ijs (met m&m's), als chocoladetaart, als koekjes, als vruchtengebak na gegeten hebben... Tien kilo dikker, sleepten we onszelf de heuvel weer op (ik heb geloof ik wel wat medelijden bij Gwen gewekt m.b.t. die heuvel... ) en hebben we ons -met wederom een zak m&m's- geinstalleerd op mijn bed om Bridget Jones te kijken. Dat was erg relaxed en om 2 uur 's nachts waren we ook wel moe genoeg meteen hierna in slaap te vallen...
Zaterdag stond helemaal in het teken van winkelen! We zijn met de bus naar Santa Monica gereisd, omdat daar wel een leuke winkelstraat zit en we zo ook nog even de oceaan konden aanschouwen. Dat was een goede keus. Allebei hebben we best uitgebreid geshopt (ik vooral bij de GAP, Gwen bij een wat diversere selectie winkels) en kwamen we met veel tasjes thuis. Grappig was dat we tijdens onze lunch bij Le Pain Quotidien bediend werden door een Belg met de naam Maarten. Heerlijk stereotyp vertelde hij dat hij naar LA was gekomen om acteur te worden. Het was toch wel weer bizar om Nederlands te praten met een ober... Omdat het na het winkelen al best laat was, gooiden we de plannen een beetje om en besloten we in Santa Monica naar de bioscoop te gaan (en het Getty Museum voor zondag te bewaren). The Heartbreak Kid is niet echt een aanrader. Eigenlijk was het best wel een slechte film, maar het houdt je van de straat hè... Terug in mijn kamer hebben we een smoothie gedronken en nog een aflevering Gilmore Girls gekeken en zijn we toen weer lekker gaan slapen.
Zondag begon weer vroeg. Zoals gezegd stond het Getty Museum op het programma. Het Getty is het bekendste museum van LA, en ik kan nu zeggen dat dat terecht is. Het ligt op een heuvel, hoog boven de stad. Dat geeft een prachtig uitzicht over de oceaan en de uitgestrektheid van Los Angeles. De kunst die ín het Getty hangt is ook mooi en interessant. Zo hangen er een aantal Van Gogh's, wat schilderijen van Monet en zijn er maar liefst drie zalen gewijd aan Nederlandse schilderijen van 1600-1800. Dat was voor Gwen extra interessant, omdat ze hierover een paper gaat schrijven. Goed, hierna hebben we de bus naar Hollywood genomen. Dat is toch wel iets wat je gezien moet hebben in LA. Het is ook een best.. onaantrekkelijk deel van de stad. We voelden ons op de Walk of Fame niet echt prettig, maar liepen gelukkig naar een steeds drukker gedeelte. Natuurlijk hebben we goed naar de sterren en hand/voet-afdrukken gekeken en ook nog een foto van het Kodak theatre (van de Oscar uitreiking) gemaakt. Na Ripley's Believe it or not museum (vrij bizar), zijn we weer naar Westwood gegaan. Daar hebben we lekker gegeten in een Italiaans restaurantje en zijn we voor het dessert naar The Red Mango gegaan, een frozen yoghurt-tentje. Frozen yoghurt (ook: froyo) is een typisch Amerikaans dessert, en wordt gezien als een 'gezond' alternatief voor ijs. Het was ook erg lekker! In mijn kamer hebben we ons weer helemaal ingenesteld (uiteraard met m&m's) op mijn bed om The Sweetest Thing te kijken. Moe van weer een drukke dag vielen we snel erna in slaap.
Om wakker te worden op maandag, ons laatste dagje samen. Na te hebben ingepakt (Gwen bleek toch nog best veel gekocht te hebben..), zijn we gaan ontbijten bij Bruin Cafe op campus. We hebben nog een bezoekje gebracht aan de UCLA-store (die is zo groot dat je er rustig een paar uur kan blijven) en Gwen heeft er nog een leuk shirtje gekocht. Na een laatste muffin was het tijd naar de bus te gaan. Daar hebben we toen om 12 uur 's middags weer afscheid genomen.. heel raar. Het was een erg gezellig weekend en toen ik opeens weer in mijn les zat (waar mijn professor Sartre constant als 'Sart' bleef uitspreken), overviel het me wel dat ik opeens weer saaiig en alleen was. Maar zo moet ik natuurlijk niet denken! Het was gewoon echt een heel erg leuk weekend en het was heel gezellig Gwen te zien.

Ik kom dus nog een beetje bij... Was (en ben) toch ook wel moe, dus ik zal nog maar vroeg naar bed gaan deze dagen. Het gewone studieleven gaat natuurlijk ook verder en volgende week staan er 3 midterms op de planning. Dat betekent dat ik aankomend weekend vooral ga leren. Misschien ook wel een keer lekker om het wat rustiger aan te doen. Hoewel.. zo'n weekend als deze wil ik iedere week wel (dus Gwen...?)!

It's Californication

Langzaam aan merk ik dat het heel makkelijk is niet meer verbaasd te zijn of me niet meer te verwonderen over dat ik hier ben... En dat is gek! Het zal wel met wennen te maken hebben enzo... Maar ik moet me er af en toe toch nog even heel bewust aan herinneren dat ik in de VS ben, in Californië, in LA nota bene! Dat ik dat niet voor lief moet nemen. Zodra ik me dat weer besef, ervaar ik alles om me heen ook veel bewuster (nee, het is niet normaal om half oktober in korte mouwen en met zonnebril op naar buiten te gaan...).

Voordat Gwen morgen komt, nog even een update over wat dingetjes die ik de laatste tijd heb meegemaakt. Deze week was verder rustig. Maandagavond was er een 'potluck' (een diner waarbij iedereen wat te eten meebrengt) van de International Exchange Club. Wel gezellig, maar niet heel erg bijzonder. Dinsdagavond gebeurde er nog wel wat grappigs in de Dining Hall waar ik zat te eten. Ik was gaan eten met Rosalie, een meisje van UC, en ik had net verteld dat ik zoveel aanspraak heb als ik mijn UC-trui aan heb (wat ik op dat moment had). Ik geloof dat er ondertussen al zo'n twintig mensen zijn geweest die me kwamen vragen waar "UCU" ligt.. En precies op dat moment kwam er een jongen -met grote ogen- op me af die riep: "UCU, Is that University College Utrecht?!?". Totaal flabbergasted wist ik uit te brengen dat dat inderdaad zo was... Het bleek dat hij weleens op campus in Utrecht geweest was, om een vriendin die daar op exchange was op te zoeken. Die vriendin was Shady, een meisje dat ik ook wel ken (maar vaag) en blijkbaar op UC Riverside zit... Heel bizar! Uiteindelijk hebben we nog even gepraat en heeft hij me Shady's telefoonnummer gegeven. Cliché maar waar: wat een klein wereldje...
Vandaag had ik mijn observatie-opdracht voor Developmental Psychology. Dat was erg leuk! Het idee dat jij mensen kan zien die geen idee hebben dat jij er bent, is heel apart. Bij binnenkomst (rond 11.30 uur) waren de kinderen nog aan het eten en was er dus niet zo heel veel te observeren. Dat veranderde echter al snel! Binnen no time rende mijn 'focal child' op en neer door de kamer. De opdracht ging over gender-roles en hoewel ik dat van te voren een niet zo heel erg boeiende opdracht vond, observeerde ik mijn jongetje inderdaad alleen maar met speelgoed vrachtwagens en speelde hij alleen met andere jongetjes. Eigenlijk was er zoveel meer te zien dan dat waar ik naar moest kijken. Ik zag een hele hierarchie in de leidsters, ik zag onuitgesproken regels, verschillende persoonlijkheden en ontwikkelingsfases. Wonderbaarlijk eigenlijk wat er in zo'n kwartiertje kan gebeuren. Hoedanook, het is erg leuk ook zoiets eens te doen.
Sowieso heb ik hier veel meer dan in Utrecht, het idee midden in de academische wereld te staan. Dat heeft waarschijnlijk iets te maken met campus op UC, want op de Uithof voelt het ook al veel meer als "De Universiteit". Maar het is hier nog sterker. Enerzijds komt dat denk ik doordat ik hier ook veel meer van het onderzoeks-gedeelte van de universiteit zie. Alle gebouwen zitten vol met kantoren van TA's en professoren, met laboratoria, met mensen die allemaal bezig zijn een eigen probleem op te lossen. De faculteitsleden zijn hier veel meer te zien; ze halen hun koffie óók bij het tentje waar alle studenten zijn, ze zitten ook te lunchen op het terras. Anderzijds is het studie-aspect van de universiteit ook veel meer aanwezig. Doordat studenten hier praktisch allemaal een kamer delen, studeren ze niet in hun kamers maar juist overal elders. Er wordt geleerd in de bibliotheek, maar ook in alle cafees, op alle terassen, in het gras, op ieder bankje en overal waar je maar kan zitten. Ze slepen ook allemaal hun laptopje mee en dat kan ook goed, het draadloze netwerk dekt de hele campus. Mja.. eigenlijk zijn dus zowel onderzoek als onderwijs hier meer vertegenwoordigd. Het voelt in ieder geval wel als een hele stimulerende omgeving.

Goed... hier laat ik het voor deze week even bij. Uiteraard komt er een grote update na het weekend. Tot dan!

Nederlandsheid en ontstressen in Santa Barbara

En dan zijn we opeens alweer een week verder! Zoals ik vorige week al aankondigde, ben ik dit weekend naar Santa Barbara geweest. Dat was echt heel erg gezellig! Ik maakte me van te voren een beetje druk over of ik alles wel af zou krijgen voor mijn courses, etc. maar ik was duidelijk onterecht gestresst. Vrijdag ging ik direct uit mijn laatste college met de bus naar Hollywood. Daar heb ik -na nog een glimps van de Walk of Fame te hebben opgevangen- even moeten zoeken naar het Greyhound station, maar ik was ruim op tijd dus dat was geen probleem. De Greyhound had een kwartier vertraging bij vertrek, maar ik kwam een half uur te laat in Santa Barbara aan, wat betekende dat ik daar alweer twee bussen naar UCSB had gemist en toen nog eens 40 minuten moest wachten... Toen ik dus eenmaal bij Michelle op de bank zat, was het al kwart voor 12. Met een gigantische pizza hebben we toen heel lekker op die bank naar één van onze dr. Phil's gekeken (en ja, ik heb mezelf herkend!). Vervolgens hebben we ook nog maar een aflevering Grey's Anatomy gedaan en ben ik toen lekker op de bank gaan slapen. Overigens hadden we het hele appartement voor ons zelf, omdat alle huisgenoten van Michelle het weekend ergens anders waren. Extra relaxed!
Op zaterdag hebben we eerst uitgeslapen en toen nog maar een aflevering Grey's Anatomy gekeken. De tv in de woonkamer van Michelle's appartement is trouwens echt gigantisch, dat moet er wel even bij verteld worden. Mijn ontbijt bestond uit twee heerlijke boterhammen met vlokken... dat maakte me toch wel helemaal gelukkig. Hierna was het tijd om een stukje over campus te fietsen (fietsen... ook al zo lekker!). De UCSB campus ligt aan het strand, dus dat was wel erg leuk om te zien. Er is zowaar ook een lagoon (maar dat klinkt spectaculairder dan het werkelijk is), en ik was helemaal in mijn nopjes door het zien van een beetje natuur.
Vervolgens zijn we naar downtown Santa Barbara gegaan en hebben we het Courthouse bezocht. Dat was... interessant. Hoewel het op zich best een mooi gebouw is, was het zo typisch Amerikaans on-authentiek. Ze noemen het 'historisch', maar het is gebouwd rond 1920. Ook was het een mix van replica's van alles wat in Europa ècht historische waarde heeft; Spaanse tegeltjes, Franse verlichting, Moorse trappen... Het hoogtepunt vond ik wel dat ze de liftdeuren ook 'in Spaanse stijl' hadden geschilderd... De missiepost (onze tweede cultureel verantwoorde stop) was al wat beter, maar ook hier ontbrak het toch een beetje aan echte historische waarde. Nadat we toen naar het strand zijn gelopen en op de pier de zonsondergang hebben gade geslagen, zijn we lekker gaan eten. Mijn zalmpje smaakte echt prima en de cheesecake (New York stijl) ging er toch ook wel in...
Weer terug in Michelle's appartement hebben we de rest van de avond/begin van de nacht weer doorgebracht op de bank voor de veel te grote tv. Na een film hebben we wéér een aflevering Grey's Anatomy gezien (nu ben ik weer bij) en hebben we ons ook nog eens te goed gedaan aan chocolade euromunten. Die kwamen we namelijk in een winkel in Santa Barbara tegen.. heel bizar om Beatrix' hoofd daar tegen te komen. Op zondag ging de wekker toch wel erg vroeg (7 uur...) en ben ik aan mijn terugreis begonnen. Die verliep een stuk voorspoediger dan heen, en ik kwam zowaar een kwartier te vroeg aan in Hollywood.
Goed, conclusie is dat het echt ontzettend gezellig was met Michelle, daar in Santa Barbara. Ik vond het ook wel een charmant plaatsje. De natuur is leuk, het fietsen is leuk, Michelle woont er leuk en de afstanden zijn er ook nog te overzien. Inmiddels ben ik dus weer helemaal terug in LA, maar wel met een Nederlands pakketje van Michelle. Ik heb dus nog wat drop, Beatrix chocolade munten én speculaaskoekjes om me op te verheugen...

Ondertussen staat mijn volgende excitement ook al weer voor de deur; Gwen komt vrijdag! Langzaam aan proberen we onze planning wat meer vorm te geven en de kleine dingetjes ook een beetje te regelen. Gaat helemaal leuk worden! Eerst moet ik nog wel een beetje studeren, heb ik nog wat dinertjes gepland voor deze week en moet ik woensdag ook nog even stilstaan bij Argonde's afstuderen. Jawel, mijn grote zus wordt echt groot! Ik vind het een bizar idee dat Argonde nu echt dokter is... maar vind het ook superleuk. Argonde, we spreken elkaar woensdag, maar ook via mijn blog: gefeliciteerd!

Until the sun comes up over Santa Monica Boulevard...

This ain't no disco
This ain't no country club either
This is LA!

Met "All I wanna do" van Sheryl Crow op de achtergrond -ik luister via internet naar Skyradio-, bedenk ik me dat het weer tijd wordt voor een update. Zo'n nummer over Los Angeles herinnert me er aan hoe bizar de stad, waar ik nu iets meer dan 3 weken ben, is. Los Angeles is Hollywood, het is opnames van dr. Phil, iedere week premieres, LA is Britney Spears die de voogdij over haar kinderen kwijtraakt. En tegelijkertijd... tegelijkertijd is LA de stad van the Bloods en the Cribs, van alle Angelinos die wel Spaans maar amper Engels spreken en van de wijken waar je níet moet komen. Hoewel ik vooral met dat eerste Los Angeles geconfronteerd wordt (campus ligt in een nette wijk, naast Bel Air en Beverly Hills) besef ik me goed dat er méér is hier. Iedereen hier is trots op de diversiteit van de populatie -iets wat in Nederland bijna niet voor te stellen is, ik hoorde dat er weer een debat over de Nederlandse identiteit is opgewaaid daar-.
Die trots zorgt er wel voor dat ik met andere ogen naar alle immigranten hier kijk, ze verrijken de stad en we kunnen er veel van leren. Voor mensen die over dit onderwerp (het verschil tussen immigranten verwelkomen en afweren) meer willen weten, raad ik echt het boek "Amerikanen zijn niet gek" van Charles Groenhuijsen aan. Dat is sowieso een erg goed boek over Amerika en, ik denk, heel herkenbaar voor iedereen die ooit in de VS is geweest.

Behalve nadenken over de verschillen tussen Amerika en Nederland (ik merk dat de subtiele verschillen het boeiendst zijn), heb ik afgelopen week ook nog gewoon college gehad. Ik heb dus mijn Education vak laten vallen. Het voelde niet helemaal goed om die keuze na slechts één les en één discussie te maken, maar het was het enige moment waarop ik nog kón kiezen. Er voor in de plaats heb ik nu een vak genaamd "Communication and Conflict in Couples and Families" wat vooralsnog een studie van intieme relaties lijkt te zijn. Ik zal zien hoe dat verder gaat! De rest van mijn vakken is interessant, maar ik heb nog niet zoveel nieuws geleerd. Ik heb al wel veel moeten lezen! Dat zal de rest van het quarter alleen maar meer worden, denk ik.
Vandaag heb ik besloten aankomend weekend naar Michelle in Santa Barbara af te reizen, dus dat is een leuk vooruitzicht. Ik ren vrijdag uit mijn college naar de bus, die me eerst naar het busstation in Hollywood en vervolgens naar Santa Barbara, brengt. Op zondagmorgen ga ik dan weer met de bus terug. Ik ben benieuwd of Santa Barbara een echt andere sfeer heeft.
Wat ook een erg leuk vooruitzicht is, is dat Gwen me over 2 weken komt bezoeken! Om 12 uur 's middags op vrijdag komt Gwen aan op LAX en maandagmiddag ga ik d'r daar weer uitzwaaien. Een bliksembezoekje, maar met onze drukke studeerschema's (we zijn hier immers om te studeren...) is dit al heel wat. We hebben al besloten het Getty Center te gaan bezoeken en dit is, ook voor mij, een goede gelegenheid LA wat meer te verkennen. Heb er erg veel zin in!

Dan nog even kort over afgelopen weekend. Op zaterdag organiseerde de International Student Organisation een 'bonfire' op het strand. Met een stuk of 7 auto's gingen we naar Dockweiler Beach, het enige strand in LA waar open vuur is toegestaan. Dat strand ligt naast LAX, onze miljoenen-airport, en dat gaf wel een vreemd tintje. Ik vond het op en top LA; op het strand, met een gezellige groep mensen, terwijl de zon achter de oceaan onder gaat en de vliegtuigen maar blijven opstijgen. Hoe sereen het hier ook kan zijn, het blijft een enorme stad.

Ondertussen speelt skyradio nu het nummer Hotel California. Tijd om te gaan slapen.

Wijze Lessen

Wat ik geleerd heb in mijn eerste 2½ week in LA:

1. Als er op een doos een sticker zit met “This is a team-lift box”, dan moet je het misschien niet in je eentje een heuvel op dragen. In een moment van verstandsverbijstering besloot ik dat ik echt wel een koelkast heel campus over, en een berg op, kon tillen. Hmm.. niet zo’n goed idee. Godzijdank kwam ik –vlak voor het echt steil werd- twee bekenden tegen en hebben zij me geholpen met het laatste stuk.
   
   
2. Dat het echt belangrijk is zeker 5, maar misschien wel 10, minuten te vroeg in een collegezaal aanwezig te zijn. Met 250 mensen in een ruimte wil je echt vooraan zitten en de goede plaatsen zijn snel bezet.
   
   
3. Hoe bewolkt het er ook uitziet ’s morgens, doe toch zonnebrandcrème op. De wolken trekken hier snel (en altijd) weg en de zon is erg fel. Terwijl het in Nederland pijpenstelen regent (ik kan het me moeilijk voorstellen), kan het hier ’s middags rustig 30 graden worden.
   
   
4. Er is hier een enorm probleem in het onderwijs. Dat wist ik misschien al, maar de omvang van het probleem werd me pas echt duidelijk toen ik naar mijn eerste les “Race, Class, Gender and Education Inequality in the U.S.” ging. Over mijn ervaring bij dat vak kan ik lang praten –en dat heb ik gisteren ook met mama gedaan- , maar er was een interessant sociologisch verschijnsel gaande. In de les zaten nagenoeg alleen mensen uit een minderheidsgroep (Afro-Amerikanen, Latino’s, etc.) en toen de (Afro-Amerikaanse) docente ruimte gaf voor de studenten om wat te zeggen kwam er een stortvloed van kritiek op het schoolsysteem. Hoe interessant het onderwerp ook is –en dat is het, onder andere omdat het een probleem aankaart waar we ook in Nederland in steeds grotere mate mee te maken krijgen- miste ik de academische kant van het verhaal. Het hele vak was zo experience-based en zo persoonlijk dat ik heb besloten het te laten vallen. Zonde, want het zou me veel inzicht in Amerika geven.. maar misschien moet ik nu zelf wat meer academisch materiaal met betrekking tot dit onderwerp zoeken.
   
   
5. Praat en vraag. Dat Amerikanen praten merk je meteen in dit land. Toen ik in downtown LA mijn gratis UCLA t-shirt aanhad, kwamen meerdere mensen naar me toe om te vragen of ‘we’ de wedstrijd gisteren hadden gewonnen en in welk jaar van mijn studie ik dan zat. De lift hier in mijn dorm is ook een uitstekende plaats om mensen te leren kennen. Waar we in Nederland allemaal stil voor ons uitstaren in een lift, vragen ze hier op welke floor je woont, waar je vandaan komt, wat je major is, etc. etc. Ik probeer zelf ook de vraag-mentaliteit aan te nemen… niemand vind dat gek en als ze dan horen dat je uit Nederland komt, vergeven ze je helemaal alles.
   
   
6. Het is waar wat ze zeggen over het verkeer in LA. Het is hels. Reken met de bus maar rustig 45 à 60 minuten om van de campus naar Santa Monica te komen... een afstand van zo'n 12 kilometer max. Naar downtown LA is helemaal verschrikkelijk. Nog een klein feitje: er staat hier 1 auto gerigistreerd per 1,8 personen, nergens ter wereld is dat zo hoog. De stad is enorm en het verkeer staat altijd vast.. niet zo'n goede combinatie.
   
   
7. Zorg dat je in je kamer altijd (warme/fatsoenlijke/toonbare) kleding en schoenen bij de hand hebt. Ze houden hier wel van een fire drill op z'n tijd (gisteren de eerste) en de brandalarmen staan erg strikt afgesteld.. naar verluidt moet je hier ieder maand wel een keer evacueren.

En natuurlijk is er meer... maar voor nu zijn dit wel even genoeg wijze lessen!

P.S. Nog even een kleine toevoeging. De belangrijkste les staat op een kaart die Patty me stuurde: Als je maar zorgt dat je lenig blijft, dan heb je altijd wat te eten. Dat lijkt me duidelijk!