Wijze Lessen

Wat ik geleerd heb in mijn eerste 2½ week in LA:

1. Als er op een doos een sticker zit met “This is a team-lift box”, dan moet je het misschien niet in je eentje een heuvel op dragen. In een moment van verstandsverbijstering besloot ik dat ik echt wel een koelkast heel campus over, en een berg op, kon tillen. Hmm.. niet zo’n goed idee. Godzijdank kwam ik –vlak voor het echt steil werd- twee bekenden tegen en hebben zij me geholpen met het laatste stuk.
   
   
2. Dat het echt belangrijk is zeker 5, maar misschien wel 10, minuten te vroeg in een collegezaal aanwezig te zijn. Met 250 mensen in een ruimte wil je echt vooraan zitten en de goede plaatsen zijn snel bezet.
   
   
3. Hoe bewolkt het er ook uitziet ’s morgens, doe toch zonnebrandcrème op. De wolken trekken hier snel (en altijd) weg en de zon is erg fel. Terwijl het in Nederland pijpenstelen regent (ik kan het me moeilijk voorstellen), kan het hier ’s middags rustig 30 graden worden.
   
   
4. Er is hier een enorm probleem in het onderwijs. Dat wist ik misschien al, maar de omvang van het probleem werd me pas echt duidelijk toen ik naar mijn eerste les “Race, Class, Gender and Education Inequality in the U.S.” ging. Over mijn ervaring bij dat vak kan ik lang praten –en dat heb ik gisteren ook met mama gedaan- , maar er was een interessant sociologisch verschijnsel gaande. In de les zaten nagenoeg alleen mensen uit een minderheidsgroep (Afro-Amerikanen, Latino’s, etc.) en toen de (Afro-Amerikaanse) docente ruimte gaf voor de studenten om wat te zeggen kwam er een stortvloed van kritiek op het schoolsysteem. Hoe interessant het onderwerp ook is –en dat is het, onder andere omdat het een probleem aankaart waar we ook in Nederland in steeds grotere mate mee te maken krijgen- miste ik de academische kant van het verhaal. Het hele vak was zo experience-based en zo persoonlijk dat ik heb besloten het te laten vallen. Zonde, want het zou me veel inzicht in Amerika geven.. maar misschien moet ik nu zelf wat meer academisch materiaal met betrekking tot dit onderwerp zoeken.
   
   
5. Praat en vraag. Dat Amerikanen praten merk je meteen in dit land. Toen ik in downtown LA mijn gratis UCLA t-shirt aanhad, kwamen meerdere mensen naar me toe om te vragen of ‘we’ de wedstrijd gisteren hadden gewonnen en in welk jaar van mijn studie ik dan zat. De lift hier in mijn dorm is ook een uitstekende plaats om mensen te leren kennen. Waar we in Nederland allemaal stil voor ons uitstaren in een lift, vragen ze hier op welke floor je woont, waar je vandaan komt, wat je major is, etc. etc. Ik probeer zelf ook de vraag-mentaliteit aan te nemen… niemand vind dat gek en als ze dan horen dat je uit Nederland komt, vergeven ze je helemaal alles.
   
   
6. Het is waar wat ze zeggen over het verkeer in LA. Het is hels. Reken met de bus maar rustig 45 à 60 minuten om van de campus naar Santa Monica te komen... een afstand van zo'n 12 kilometer max. Naar downtown LA is helemaal verschrikkelijk. Nog een klein feitje: er staat hier 1 auto gerigistreerd per 1,8 personen, nergens ter wereld is dat zo hoog. De stad is enorm en het verkeer staat altijd vast.. niet zo'n goede combinatie.
   
   
7. Zorg dat je in je kamer altijd (warme/fatsoenlijke/toonbare) kleding en schoenen bij de hand hebt. Ze houden hier wel van een fire drill op z'n tijd (gisteren de eerste) en de brandalarmen staan erg strikt afgesteld.. naar verluidt moet je hier ieder maand wel een keer evacueren.

En natuurlijk is er meer... maar voor nu zijn dit wel even genoeg wijze lessen!

P.S. Nog even een kleine toevoeging. De belangrijkste les staat op een kaart die Patty me stuurde: Als je maar zorgt dat je lenig blijft, dan heb je altijd wat te eten. Dat lijkt me duidelijk!