3B's in 3D

Ik heb zoveel spannends te vertellen dat ik nauwelijks het geduld kan opbrengen dit stukje te typen... Hoewel het verleidelijk is te beginnen met het feit dat ik zojuist Brad Pitt heb gezien (aaaaahhh!) en net gratis kaartjes voor de wereld première van Beowulf heb gekregen (en deze film dus zojuist gezien heb), vrees ik dat ik toch echt bij het begin moet beginnen...

Vrijdag. The Beatles
Op vrijdag ging ik met een groep meisjes naar de bioscoop, waar we Across the Universe zagen. Dat bleek een ietwat bizarre, maar eigenlijk wel erg goede film waar een heleboel nummers van The Beatles in verwerkt zitten. Grappig detail is nog wel dat zowel Joe Cocker as Bono een rolletje hebben. De bioscoop waar we waren was trouwens ook wel erg leuk, de muren waren helemaal geschilderd en het had een leuke sfeer. Na de film besloten Ingrid, Rosalie en ik dat het wel tijd was voor een drankje... Aangezien Rosalie en ik nog geen 21 zijn -en we dus geen enkele club binnenkomen-, hebben we Ingrid er op uitgestuurd een flesje wijn te kopen. Het blijft bizar dat dat hier nodig is en het voelt raar kinderachtig. Maar goed, met dat flesje wijn zijn we in de co-op gaan zitten en hebben we verder nog een erg gezellige avond gehad.

Zaterdag. Bill Clinton
De dag erna was terugkijkend eigenlijk best een bizarre dag; ik ben namelijk bij een speech van Bill Clinton geweest! Het zijn toch wel dit soort dingen waarvoor ik naar Amerika ben gekomen. Eerder vorige week had ik me geprobeerd te registreren voor het evenement (Empower Change genaamd) waar Bill bij zou komen speechen, maar helaas was het al helemaal vol. Om toch te proberen een glimps van 'm op te vangen, ben ik zaterdagmiddag gewoon naar Royce Hall (een belangrijk gebouw op campus waar hij zou spreken) gegaan. Daar trof ik wat bekenden die wel allemaal een polsbandje hadden weten te bemachtigen. Na hen een poosje gezelschap te hebben gehouden in de rij, besloot ik mijn geluk te beproeven bij één van de vrijwilligers. Ik had niets te verliezen, dus heb ik een vaag verhaal verteld over dat ik geen polsbandje had (en daarbij een beetje in het midden gelaten dat ik me ook niet had geregistreerd...). En voilà! Daar was mijn blauwe polsbandje annex uitzicht op de 42ste president van de VS. We moesten wat lang wachten voor hij daadwerkelijk op kwam, maar toegegeven: het was het waard. Bill had een goede speech met wat grapjes en referenties naar Hillary en het was wonderbaarlijk inhoudelijk. Conclusie was eigenlijk dat we meer moeten doen, meer begaan moeten zijn met de problemen in de wereld, meer moeten bijdragen. Ik vond het knap hoe hij in 3 kwartier zo ongeveer ieder Groot Probleem in de wereld wist aan te kaarten (Global Warming, hongersnood, gezondheidszorg zowel in de VS als in andere delen van de wereld, onderwijs, racisme, ongelijkheid van vrouwen, Israël-Palestina, immigratie, Irak, groei van de wereldbevolking, etc.) maar het toch niet oppervlakkig was. Je moet het de Amerikanen ook wel nageven; waar er in Nederland amper over zulke vraagstukken gepraat wordt, hebben ze hier de ambitie om er wat aan te doen. Na Bill's speech hebben we, in de zon met een kopje thee, nog nagepraat over politiek met 4 internationale studenten. Heel geslaagd!

Zondag. Entertainment in Universal Studio's
De dag erna begon, hoewel met een uurtje extra, weer vroeg. Universal Studio's stond namelijk op het programma! Ik had geen idee wat ik moest verwachten, maar het is echt een erg leuk attractiepark. Natuurlijk begonnen we met de Studio-Tour, waarin we langs bekende set's werden gereden. Op dit momenten nemen ze er wat films, CSI en Desperate Housewives op en dus reden we ook langs Wisteria Lane. Het is echt erg raar dat dat helemaal geen echte huizen zijn, maar gewoon dummies waar ze ieder 'typisch Amerikaans suburbian huis' filmen. Zo hebben ze ook een hele New York straat, een little Europe en een Azië set... Toch leuk om te zien. Na een 3D film van Shrek gingen we naar The House of Horrors en dat was verbazingwekkend leuk! Een spookhuis in Nederland is er echt niks bij, hier lopen namelijk echte mensen (in kostuums en met maskers/schmink) door het huis. Zij grijpen je ook gewoon vast, komen opeens uit het niks gesprongen en rennen met hun kettingzagen achter je aan. Na nog een 3D-film (deze keer van de Terminator -het is echt een geruststellend idee dat onze governor zoveel talent heeft...), gingen we naar het Lower-level van het park. Daar was het eerst tijd voor een Jurrasic Park wildwaterbaan en toen voor een show over Special Effects. Ondertussen was het al 6 uur en ging het park sluiten, dus besloten wij wat te gaan eten en maar weer terug naar campus te gaan. Daar aangekomen ben ik meteen naar bed gegaan met de conclusie dat ze in Hollywood wel weten wat entertainment is.

Maandag. Beowulf 0f hoe Leanthe Brad Pitt zag
Vandaag begon gewoon als maandag. Ik volgde wat colleges, liep nog even naar de supermarkt en at wat in de Dining Hall. Overigens heb ik vandaag ook een ticket naar huis geboekt, dus het was in dat opzicht nog wel even een rare dag. Echt raar werd het pas toen ik naar de première van Beowulf ging. Ik had al wel gehoopt op een glimps van Angelina Jolie (en ja, het kwam wel in me op dat hubby Brad misschien ook mee zou komen), maar ik kreeg zoveel meer! We hadden een goede plaats naast de rode loper bemachtigd en daar kwamen (naast nog wat minder interessante celebrities) één voor één Anthony Hopkins, John Malkovich, Helen Mirren, Angelina Jolie en Brad Pitt langs gewandeld. LA heeft zo z'n voordelen. Vervolgens werden er ook nog eens gratis kaartjes uitgedeeld voor deze première en zo kwam het dat ik, totaal onverwacht, naast wat enigszins bekende mensen (de echte beroemdheden zaten in de zaal ernaast) in 3D naar Beowulf zat te kijken. Ik ben alweer een uur terug in mijn kamer, maar het blijft onwerkelijk... En mijn celebrity-teller slaat even goed door!