De laatste loodjes

Het aftellen is begonnen. Nog maar anderhalve week voor ik voet op Nederlandse bodem zal zetten en die realisatie brengt allerlei afscheids-gedachten met zich mee. Ben ik wel klaar om hier weg te gaan, is een terugkerende vraag in mijn hoofd. Op dit moment in ieder geval nog niet met betrekking tot mijn courses; ook hier heet deze week Dead Week –wat betekent dat het de week voor finals is. Voor mij is dat niet helemaal waar, ik had mijn eerste final vanmiddag al, maar het is in ieder geval wel waar dat de stresslevels bij mijn medestudenten hoog zijn. Normaalgesproken heeft mijn gebouw een "10 hours quiet hours"-beleid (leuke toevoeging is nog wel dat het ook "24 hours courtesy hours" is), maar deze twee weken is dat uitgebreid naar 22 hours. Morgen moet ik een paper inleveren en dan heb ik volgende week nog 3 examens. Vrijdagmiddag ben ik om half 3 echt klaar.

Klaar om weg te gaan in de zin van dat ik alles gedaan heb wat ik wou doen, ben ik niet. Hoewel ik LA een beetje heb leren kennen, heb ik er lang niet alles gedaan (het LACMA heb ik bijvoorbeeld moeten missen), laat staan in de omgeving. Ik heb San Diego niet gezien, ben niet naar een National Park geweest en helaas –ondanks mijn voornemens- ook niet naar een football game van de Bruins (om terug te komen op mijn vorige stukje: de Bruins hebben een grote nederlaag geleden tegen de Trojans... Met 7 tegen 24 gingen we tenonder in het Coliseum. Uiteraard kwam dat de stemming op campus niet ten goede). Dit wil overigens niet zeggen dat ik erg ontevreden weg ga uit LA, ik ben juist heel blij met de dingen die ik wél gedaan heb.

Verder heb ik het idee net te hebben uitgevonden hoe alles werkt hier, hoe campus draait, dat ik wat meer een idee heb over Amerika en bovendien bruist mijn sociale leven van de feestjes en andere afspraken. Daar moet ik nu alweer afscheid van nemen. Over feestjes; morgenavond vier ik zowaar twee keer Sinterklaas (ik sluit me helemaal aan bij Charlotte's piece of cake) en heb ik ook een eerste afscheidsfeestje. Volgende week geef ik een eigen "farewell party" en hop ik ook nog even langs een ander feest. Tussen al die examens door krijg ik het nog druk! Hoewel ik misschien niet echt vrienden voor het leven gemaakt heb, zijn er hier wel een heleboel mensen met wie ik me erg vermaakt heb. Het is eigenlijk altijd gezellig en dat is met hen nu zo'n vanzelfsprekendheid geworden, dat ik dat nog wel ga missen.

En dan natuurlijk mijn kamertje in Rieber Vista, de campus, mijn colleges in Franz Hall met 200 anderen, het weer (oooh, 28 graden in december!), de altijd uitbundige reacties van Amerikanen als ze horen dat ik uit Nederland kom, de premières om de hoek, de alomtegenwoordige pindakaas, de geweldige Euro-Dollar koers en hoe er hier áltijd iets te doen is.

Mijn eindoordeel komt nog, maar ik geloof dat ik al wel kan concluderen dat het een prima quarter is geweest. En ergens, achterin mijn hoofd, hoor ik mezelf ook wel zeggen dat het misschien wel tijd is weer naar huis te gaan. Misschien.