Bezoomny

Ondertussen zijn Annika en ik al op onze laatste bestemming aangekomen: St. Petersburg. Het voelt nu al anders dan Moskou. De stad lijkt toeristischer, en ook toerist-vriendelijker. Hier staat zo nu en dan nog eens een kaart, en zijn er zowaar bordjes naar de attracties. Voor het eerst was het vandaag ook non-stop stralend mooi weer, wat de stad meteen ook aantrekkelijk maakt.

Maar laat ik beginnen waar ik was gebleven. In Moskou hebben we ons nog uitstekend vermaakt, onder andere met het volgen van een Japanse tour over de belangrijkste begraafplaats (Moskou stond duidelijk een beetje in het teken van de doden), op zoek naar Boris Jeltsin. We zijn er naar een markt geweest, waar gebouwen om heen stonden waar wij niet van konden achterhalen of het bij een soort thema-park hoorde of toch authentiek was. Op maandag hebben de we hoofdstad echter achter ons gelaten. Met de wetenschap dat er maar één bus per dag naar Suzdal zou gaan in ons achterhoofd, vertrokken we naar het busstation. Toen we dat eenmaal gevonden hadden (klinkt makkelijker dan het was), bleek dat die ene bus precies 5 minuten later zou gaan. Uitstekende timing. Na zo'n vier uur in de bus werden we bij een soviet-achtig gebouwtje in the middle of nowhere achtergelaten. Ik vroeg me op dit moment ernstig af waarom we dit dorp ook al weer hadden uitgekozen.
Ons hostel was splinternieuw, gerund door een erg aardige vrouw met twee nieuwsgierige kindjes. Het dorp zelf bleek ook niet helemaal uneventful; ooit was dit de Russische hoofdstad en er stonden zowaar 30 kerken. Suzdal is een grote toeristische trekpleister voor Moskovieten, die de landelijkheid erg kunnen waarderen. Ik vond het, in vergelijking met bijvoorbeeld Zwitserland, niet super-pittoresk. Misschien kwam dat ook doordat de kerken (waaronder de oudste van Rusland) slecht onderhouden waren, en doordat Russen gewoon niet zo heel goed zijn in het bewaren van charme. Al met al hebben we er wel een leuke tijd gehad; we hebben lekker geslenterd, onze boeken gelezen, in het hostel gezellig gepraat met een Brits stel (Chris & Liz, die meteen hun hele levensverhaal uit de doeken deden), en de lokale cuisine geprobeerd (geen aanrader).
Na gisteren een dag te hebben rondgehangen in Vladimir, was het tijd voor onze nachttrein naar St. Petersburg. Helaas was de 3de klas (met 54 mensen in een coupé) uitverkocht, en moesten we dus luxer reizen dan de bedoeling was. In ons coupeetje lag bij binnenkomst al een vrouw te slapen, dus hebben we ons enthousiasme fluisterend geuit. Annika en ik hadden allebei een boven-bed (wat aanzienlijk makkelijker te bereiken werd toen we eenmaal het trapje hadden gevonden). Ondanks de lichte geur van wodka, salami en zweet heb ik nog behoorlijk goed geslapen. Het was een interessante, maar erg leuke ervaring.
Toen we vanmorgen bij ons hostel in voormalig Leningrad aankwamen, werden we in eerste instantie geconfronteerd met een echt staaltje Russische absurditeit/onvriendelijkheid. Op de deur stond een hostel-tekentje van ongeveer 2 bij 3 centimeter. De deur zat echter potdicht en op ons gebel reageerde niemand. Toen we aan wat rondhangende mannen om hulp vroegen, lachte zij ons glashard uit. Twee (kaukasische?) schoonmakers waren wel bereid om ons te helpen, en begonnen in het wilde weg ook maar wat aan te bellen. Waren we misschien (letterlijk) aan het verkeerde adres? Ik heb vervolgens een poging of 10 gedaan het hostel met mijn telefoon te bellen; maar steeds kreeg ik de mededeling dat het nummer niet bestond. Toen wij net wat scenario's aan het bedenken waren over faillissementen, maffia & witwas praktijken en oplichting voor de aanbetaling van 8 Euro, ging de deur open. Achter de deur zat een trap. Op de eerste 4 verdiepingen was niets te zien. Met ditmaal een valstrik-idee in gedachten, en achtervolgd door de twee schoonmakers, wouden we op de 5de verdieping rechtsomkeert maken. Maar daar was het hostel! Toen ik tegen de eigenaar iets mompelde in de trant van "that was quite a challenge to find" reageerde hij alsof ík de crazy one was met "there's always the phone!".

Ons diner op een dakterras met uitzicht op de Nevsky Prospekt, de Kazan Cathedraal en de Kathedraal van de Opstanding maakte vanavond alles echter helemaal goed.