Get Ready to Get Real

En er is zoveel meer... Gisteren ben ik bij dr. Phil geweest! Heel toevallig bleek Michelle naar dezelfde show te gaan als ik en hebben we elkaar daar ontmoet. Dat was raar, maar net als met met Gwen een paar weken geleden, ook heel normaal. We hadden net zo goed in Utrecht kunnen zijn. Maar dr. Phil dus! Na een paar uur buiten wachten, mocht het publiek naar binnen. De set was echt helemaal dr. Phil en precies zoals op tv (hoewel ze het wel wat groter doen lijken). Na nog snel naar de wc te zijn gerend (ze waarschuwde ons voor 3 uur niet plassen), kwam er een man die het publiek moest opwarmen. Het publiek had trouwens helemaal geen opwarming nodig, ze waren sowieso al erg enthousiast. Toen kwam Robin op, de vrouw van dr. Phil. Zij zit er dus echt iedere taping bij om aan het eind van de aflevering met haar man weg te lopen. En toen begon het! Wij applaudiseerden, juichten, gilden en lachten alsof ons leven er vanaf hing (en dat deed het op dat moment ook) en dr. Phil kwam op. Meteen begon de aflevering en er is vanaf dat moment non-stop gefilmd aan een aflevering. Er was een, totaal verknipt, stel met een relationele crisis. Hij dreigde haar te vermoorden, zij sleepte hun 3 jaar oude dochter mee in iedere ruzie. Gelukkig zei dr. Phil precies wat ik -en de rest van het publiek- al een uur zat te denken: Ga zo ver mogelijk uit elkaar. Hierna kwam Phil (ik mag hem inmiddels vast wel Phil noemen) nog even met het publiek debriefen. Hij legde uit waarom hij dit advies had gegeven en maakte ook nog wat grapjes over Robin, die haar stem kwijt was. Toen namen ze nog een tweede deel van een andere aflevering op en om 15.00 uur 's middags stonden we weer buiten. Ik vond het allemaal heel bizar, maar heel erg leuk! Wat ik niet verwacht had was dat ze nergens stoppen met filmen, en alles dus echt de eerste oprechte reactie is. Dr. Phil kwam op mij erg goed over, precies als op tv; veel commonsense, heel erg straightforward, echt bereid mensen te helpen en hij had geen zin in onzin. Al met al was ik dus erg tevreden! En kom ik ook nog eens op tv!
Hierna heb ik Michelle en haar twee Nederlandse vrienden uit Santa Barbara over de UCLA campus gerusht. Omdat ze maar ongeveer een half uur de tijd hadden om alles te bezichtigen, zijn we zo'n beetje naar mijn kamer gerend en heb ik nog snel Royce Hall en Powell Library kunnen laten zien. Ik werd er zelf wat trotser op de campus van. 's Avonds heb ik met een Japans meisje gegeten en na al mijn verhalen aan mama geskypt te hebben, ben ik lekker gaan slapen. Hmmmm! Vanmorgen werd ik wakker met het idee dat het vast nog maar 8 uur ofzo was, maar bleek het kwart voor 12 te zijn. Lekker! Na 30 dagen iedere dag voor half 9 wakker worden, vond ik dat ik dit wel echt verdiend had. Verder heb ik vandaag helemaal niets gedaan, ook heerlijk! Vrijdag beginnen dan eindelijk mijn lessen, iets waar ik toch best wel naar uitkijk. Het wordt wel tijd voor een beetje een intellectuele uitdaging.