Hail to the Hills of Westwood

Zoveel te vertellen! Ik ben de laatste dagen zo druk bezig geweest en ik heb zoveel om over te schrijven, dat ik dat dan ook maar eens moet doen! Sinds mijn gemove-in van afgelopen vrijdag ben ik steeds van hot naar her gerend.. Dat wil zeggen, ik wilde lekker gaan uitslapen en een beetje gaan rondhangen.. maar het was me niet gegund. Op zaterdagmorgen begon om kwart over 8 heel vrolijk de move-in muziek. Tot zover mijn slaap... Ik heb me rest van de dag vermaakt met uitzoeken hoe de was werkt (bleek later dat ik het totaal verkeerd had gedaan, maar gelukkig kwam alles er wel goed/schoon uit), eten en een tripje naar de UCLA-store. Dat is een ervaring opzich, maar ik heb me redelijk weten te redden. Ik ben ook maar aan de merchandise gegaan en ben nu in het bezit van een donkerblauwe UCLA-hoodie (dat is een trui, voor de leken), een lichtblauw UCLA-collegeblok en een blauw/witte UCLA-mok. Vervolgens heb ik een aantal van mijn lesboeken gekocht en heb ik me al echt vermaakt met het bladeren en lezen van deze boeken (Social & Personality Development ziet er echt heel leuk uit!). Het lijkt alweer zo lang geleden.. maar ik geloof dat ik gegeten heb met twee suitemates, wat Singaporezen en Shuyin.

Zondag begon, hoera hoera, weer om kwart over 8 met vrolijke muziek. Ik kan het nummer Umbrella (of hoe het ook moge heten) echt niet meer horen.. ze hebben het hier 3 dagen lang ieder uur gedraaid! 's Middags was er een picknick voor alle internationale studenten, dus ik heb me goed uitgeleefd op het gratis eten. Kwam er ook Samantha tegen, een meisje van UC. 's Avonds was Bruin Bash, het grote openingsfeest hier. Het begon met een concert waar de rapper T.I. kwam optreden. Ik had nog nooit van T.I. gehoord, maar de Amerikanen wel en dat was te merken... Toen wij ons een uur voor aanvang naar het tenniscourt (waar het gehouden werd) begaven, stond er al een rij van... nou, bijna een kilometer. Ze zouden 8000 mensen toelaten en een half uur na het begin waren wij ongeveer de helft opgeschoten.. maar lieten ze geen mensen meer binnen. We zijn dus maar uit de rij gestapt en hebben wat gedronken 'down in Westwood'. Voor het feest waren we echter op tijd terug! Culture Shock! In het basketbalstadium gingen honderden sorority-meisjes (allemaal blond en in de t-shirtjes van hun sorority) helemaal uit hun dak. Wij vonden het allemaal nogal misplaatst voor de hoeveelheid alcohol (geen), de tijd (11 uur) en de muziek (slechte remix van Sweet Dreams). Zoals ik tegen Gwen zei: na een half uur stereotype bevestigende observaties ben ik toch maar naar huis gegaan.

Maandag begon met de Enormous Activities Fair. Dat is een soort grote (enorme) markt (ook wel fair) waar alle studentengroepen en verenigingen zijn vertegenwoordigd. Ik heb er honderden flyers gescoord, me geregistreerd voor een paar mailing lists (wie weet is Ultimate Frisbee iets voor mij) en uiteraard weer gratis gegeten. Hierna had ik de beruchte workshop "Maintaining your visa status" wat allemaal best wel straightforward was. Het viel verder wel mee en duurde maar een uur. Toen kwam Culture Shock 2; the new students welcome. Dit werd ook in het basketbalstadium gehouden en bij binnenkomst waren ze meteen al een of andere eed aan het afleggen... Toen begon de band te spelen... And the crowd goes wild... En twee mensen in berenpakken gaan op de dansvloer helemaal door het lint... Na 5 über-Amerikaanse speeches over hoe goed UCLA is, welke bekende alumni we hebben, hoe moeilijk het was om toegelaten te worden en heel veel nadruk op hoe we nu allemaal Bruins zijn, kwam het Cheer Squad. Dit zijn echte mensen (hoewel moeilijk te geloven) die tijdens sportwedstrijden/andere events de crowd opwarmen en ons nu de yell (de "Eight-Clap") moesten leren. De Eight-Clap is niet erg moeilijk (te weten: acht keer klappen, U, 3 klappen, C, 3 klappen, L, 3 klappen, A, UCLA, fight fight fight!) , maar we hebben dit met een paar duizend mensen even goed geoefend.
Na het welkomstwoord kwam de welkomst-barbecue, wat wederom gratis eten betekende. Er traden wat studenten op (het mannenkoor kwam 'onze' liederen ten gehoor brengen) en het eten was prima. Op naar mijn Mandatory Town Hall Meeting. Heel Rieber Vista moest een meeting bijwonen over alles gerelateerd aan ons gebouw. Toch al in de cheer-mode heb ik ook maar uitbundig meegeklapt toen de sixth floor aan bod kwam. Aansluitend vond de First mandatory floor meeting plaats; een meeting met mijn hele verdieping. Dat was wel gezellig, maar niet zo bijzonder. Ik keek nog wel even op van de roommate contracts die iedereen hier móet afsluiten. Zelfs ik in mijn single kamertje moet naar mijn Residence Assistant om met mijn suitemates tot afspraken te komen. Béétje vreemd!

Dit stukje loopt alweer de spuigaten uit! En ik moet vandaag nog beschrijven.... Nou ja, dat moet dan maar wachten tot morgen, want ik moet duidelijk gaan slapen!