Ik ben alweer bijna klaar om Takayama achter me te laten. Vandaag heb ik de belangrijkste sights gezien; de oude houten huisjes in smalle straatjes, het festival museum (waar ik een cassettebandje als audioguide kreeg, erg grappig), de winkeltjes en het openlucht museum. Takayama is echt een aandoenlijk plaatsje, maar langer dan dit hoef ik er niet te zijn. Morgenochtend ga ik met de trein (natuurlijk met de trein) terug naar mijn beginpunt: Tokyo. Op Shinjuku station heb ik weer met Naoko afgesproken, net als de dag dat ik aankwam. Nu is het alleen toch wat anders, ik kén Shinjuku ondertussen en hoef niet meer te wennen aan de drukte en de 10 uitgangen. 's Avonds gaan we voor het laatst uit eten en dan vertrek ik met mijn bagage naar mijn capsule hotel in Komagome. Ik betwijfel of ik daar nog een internet-mogelijkheid heb, dus ik vrees dat dit mijn laatste update uit Japan is. Dinsdagmorgen ga ik lekker vroeg (een uur of 7) naar Narita en dan kom ik om 16.25 Nederlandse tijd weer aan op Schiphol.
Maar ik mag van mezelf nog niet te veel bezig zijn met weggaan; ik ben immers nog steeds in Japan! Daarom dus nog even deel 2 van mijn Japanse eigenaardigheden:
16. Zelfs de meest officiele aankondigingen en aanduidingen (van bijvoorbeeld de politie) worden gedaan met schattige cartoons.
17. Als mensen hier even willen relaxen terwijl er geen bankje in de buurt is, gaan ze op hun hurken zitten. Lijkt mij dus helemaal niet comfortabel en ik vind het er eerder uitzien alsof er geen wc in de buurt is...
18. Het aantal dikke mensen dat ik gezien heb is op één hand te tellen.
19. Iedereen heeft een gigantische telefoon. Less is duidelijk niet more! Ik zag zelfs twee kinderen van een jaar of 3 foto's maken met hun gigantische mobieltjes. Grappig is wel dat het in de trein echt not done is om te bellen, dat doe je in de tussencompartimenten. Ze roepen ook om dat je telefoon op stil moet in de trein en zelfs helemaal uit in de buurt van de priority seats (waarom is mij niet helemaal duidelijk..).
20. Vendingmachines. Op iedere straathoek (of eigenlijk: om de 2 meter), staat een automaat met drinken. Best handig, hoewel het af en toe wel een beetje vreemd is zo'n automaat naast een eeuwenoude tempel te zien.
21. Handschoenen. Buschauffeurs, treinmedewerkers, winkelbediendes.. smetvrees alom!
22. Hele Hoge Hakken. Vrouwen dragen ze hier altijd, of je nu gaat bergwandelen of gaat winkelen...
23. Roken mag in veel plaatsen niet op straat, maar wel in restaurants en cafees.
24. Kleine handdoekjes voor het afvegen van zweet. Bijna iedereen heeft er wel één bij zich, heel opvallend!
Er is vast nog veel meer raar hier in Japan.. maar het is opvallend hoe snel ik er aan gewend ben. Met een beetje hulp van Naoko en mijn Lonely Planet kon ik me eigenlijk vanaf dag 1 goed redden hier. Japan is een erg makkelijk te bereizen land; de treinen zijn duidelijk met aankondigingen in het Engels, de mensen zijn vriendelijk en het is ook nog een van de veiligste landen ter wereld. En als ik dan toch een promo-praatje houd: van grote, drukke, hypermoderne steden totaan kleine plaatsjes die alleen bestaan uit rijstplantages, van eeuwenoude tempels en schrijnen totaan rivieren, bergen en bossen.. Japan heeft het allemaal. Ik kan het iedereen aanraden!
Tot in Nederland!