Tabee Tokyo

Voor de tweede keer ben ik mijn backpack aan het inpakken. Hoewel nog steeds lastig, geloof ik dat ik al er al een klein beetje bekwamer in ben geworden. Morgen vertrek ik namelijk naar mijn volgende bestemming: Kyoto. Enerzijds vind ik het jammer om het "vertrouwde" Tokyo achter me te laten, anderzijds heb ik er geloof ik ook wel genoeg van gezien. Tokyo is een bizarre stad, die je inderdaad -zoals ik vooraf al gehoord had- vooral op straat moet ervaren. En wat verschilt dat gevoel per wijk! Shinjuku, waar mijn hotel ligt, en Shibuya zijn zo druk, levendig, vol met skyscrapers en neon. Ueno is ruim en groen, maar barstensvol daklozen. Harajuku is de mode-wijk, met de high-end winkels als Armani en Chanel, maar ook met kleine hippe tienermeisjes winkels. Asekusa was toeristisch, vol kraampjes en jinriksha's (ik voelde me persoonlijk toch wat te bezwaard om me door zo'n mini-Japanner te laten rondrennen). Roppongi moet je schijnbaar 's avonds beleven, maar overdag vond ik het er modern en vol zakenlui. Al die mixed feelings maken Tokyo tot een erg interessante stad. Of ik er zou willen wonen, betwijfel ik.. Maar vond het erg leuk om eens te zien.

Gisteren ben ik zoals aangekondigd naar Nikko gegaan. Daar was ik zeer onder de indruk van alle schrijnen en tempels. In de 8ste eeuw begon de Buddhistische priester Shodo Shonin hier een opleidingscentrum voor monniken. In de eeuwen erna gebeurde er weinig boeiends, totdat het mausoleum voor Tokugawa Ieyasu erd werd gebouwd in 1617. Deze Ieyasu was de grootste krijgsheer uit zijn tijd, hij begon de shogunate (een soort rijk; het gebied waar de generaal regeert) die heel Japan overnam en 250 jaar aan de macht was. En in Nikko ligt 'ie dus, omringt door de schitterendste schrijnen en tempels. Tosho-gu is het hoogtepunt; een gigantisch gebied vol tempelhallen, pagodes, poorten en overdadigheid. Tegen de rustieke setting van Nikko (heel veel hoge bomen, bergen) komen de tempels goed tot hun recht. Van Taiyun-byo was ik ook gecharmeerd, hier ligt Ieyasu's kleinzoon Iemitsu. Het is kleiner en minder toeristisch dan Toshogu, maar daardoor ook intiemer. Na 22 jaar kerken te hebben gezien, bevallen de Buddhistische en Shinto tempels erg goed. Dan merk je pas hoe ver weg dit eigenlijk is.


En vandaag was het de beurt aan Hakone. Helaashelaas was het te bewolkt om Mount Fuji -de bekendste berg (vulkaan eigenlijk) van Japan- te zien, iets wat normaal wel kan. Hakone is een groot toeristisch oord (en weer baande ik me een weg door de Japanners met hoedjes, vlaggetjes en fototoestellen..), bij het meer Ashii. Het meer was inderdaad erg mooi en het vulkanische gesteente was ook boeiend om te zien (zwavel stinkt echt). Ik deed de toeristische route om het meer; eerst met een bus, toen lopen door een ceder bos, met een boot over het meer, dan met gondeltjes over de bergen (ongeveer 1000 meter hoog), een cablecar naar beneden en toen met de trein. Om eerlijk te zijn had ik het toen ik bij die trein aankwam, al wel een beetje gehad. Toen de trein ook nog eens bomvol zat, ik moest staan en het boemelding om de 300 meter bij ieder één-huizig-dorp stopte raakte ik enigszins geagiteerd.
Terug in Shinjuku had ik echter met Akiko afgesproken om te gaan eten en dat liffte meteen mijn mood. Akiko had een leuk restaurant uitgezocht, waar je je schoenen uitmoest trekken en op de grond moest zitten. Het eten viel me alleszins mee en ik vond het erg aardig dat Akiko de moeite had genomen uit Yokohama met mij te komen eten, en ze had ook nog een cadeautje (een waaier) voor me meegenomen. Erg leuk, dus!

En dan gaan Naoko en ik morgen dus naar Kyoto. Moet wel aardig vroeg op (om 9 uur op het station zijn), maar daarna kan ik in de trein bijslapen. Begin mijn spieren en voeten al aardig te voelen en de eerste blarenpleisters zijn geplakt. Maar dat mag de pret allemaal niet drukken, daarvoor is het hier nog veel te boeiend.