Sabi, wabi en yugen

En dan is het tijd voor een wat langere update. Zoals te merken aan mijn berichtje van gisteren, ben ik heelhuids gearriveerd in wereldstad Tokyo. Eerlijk gezegd viel het allemaal mee; mijn backpack was enigszins draagbaar, de treinstations stonden in het Engels aangegeven en ook overstappen ging prima. Ook wist ik de South Exit van Shinjuku Station (schijnbaar het grootste station in de wereld) een uur te vroeg te vinden. In eerste instantie wou ik alvast zelf maar naar mijn hotel gaan om mijn spullen te dumpen en dan terug te komen om Naoko te ontmoeten... Maar na 100 meter in de Tokyose jungle leek me dit echter geen goed idee meer... Ondertussen heb ik het allemaal gemasterd, hoor. No worries!

Met mijn cultuurshock valt het eerlijk gezegd ook nog mee. Ik vond het gisteren geruststellend om te merken dat ik niet aan bizar rare/grote dingen hoefde te wennen, maar vooral aan het links lopen, rijden en op de roltrap staan. Mensen blijven toch gewoon mensen, waar ook ter wereld. Wel voel ik me erg verwant aan de mensen die er Westers uitzien; ik relate me opeens helemaal aan de jongen met de rugzak en de lonely planet.

Gisteren hebben Naoko en ik (zoals ik gisteren ook al zei; het is echt erg gezellig tussen ons!) alvast het een en ander geregeld, zoals een reservering voor de trein naar Kyoto en mijn Japanse telefoon. Daarvoor moesten we naar Shibuya, het bekendste kruispunt van Tokyo. Ongeloofelijk hoe veel mensen daar rondlopen... Maar ach, als je gewoon met de flow meegaat is er niets aan de hand.


Vandaag begonnen we bij de Meji-jingu: een zeer indrukwekkend stukje groen in deze metropool. De gigantische tuin/park om de tempel (shrine eigenlijk) was erg mooi, zo groen en vol met irissen die alleen in deze tijd in bloei staan (hoezo juni een slechte reistijd?). Het was er wel bomvol Japanse toeristen, wat wel grappig was omdat ze zich precies zo gedragen als Japanse toeristen elders. Vlaggetjes, fototoestellen, dat soort dingen. De tempel zelf was ook erg indrukwekkend, groot en (naar mijn idee) erg authentiek. Ik heb voor het eerst mijn handen gewassen bij een chozuya met een hishaku, geld in een offerdoos gegooid, toen 2 x gebogen en uiteindelijk ook 2 x geklapt. Wat een nieuwe dingen!

's Middags was het tijd voor mijn eerste noodles-ervaring. Zie de foto en let ook vooral op het slabbertje (raar woord is dat trouwens).. Toen Naoko vanmiddag naar college was, ben ik naar Roppongi gegaan. Dat is vooral 's avonds een levendige wijk, maar het uitkijkpunt op de 52ste verdieping van een skyscraper vond ik zeer de moeite waard. De stad is echt overal om je heen, zo ver als je kan kijken. Het voelde daar boven een beetje als een oase van rust in een hectische stad- het leven van beneden. Mijn hoofd kon de stad niet in een keer bevatten, dat moest stukje bij beetje. Ik voelde me er klein, maar eigenlijk ook een beetje trots. Daar zat ik dan! Ik moet overigens wel toevoegen dat Tokyo groot en druk is, maar niet op een beangstigende manier (wat ik vooraf vreesde). Ik weet me er goed staande te houden.. tot nu toe.
Aan het eind van de middag trof ik Naoko weer en zijn we wat gaan drinken en eten. De sushi kwam langs op een lopende band en de schaaltjes werden er niet, zoals Gwen en ik meemaakten in Londen, handmatig geteld aan het eind, maar met een soort scanner. Ze houden van gadgets hier!

Nu ben ik dus weer in mijn hotel en ga ik straks maar weer naar bed. De hele dag op de been zijn is toch best vermoeiend! Morgen kan ik Naoko pas aan het eind van de middag zien, dus ga ik zelf de hort op. 's Avonds is dan het feestje wat Naoko voor me geregeld heeft; met z'n achten gaan we eten en drinken in een izakaya en daarna -op mijn verzoek- naar een karaokebar! Moet wel gezellig worden! Ik heb er wel zin in om ook de andere Japanse meiden uit LA te zien.
Later uiteraard meer, voor nu een kleine greep uit mijn foto's (de rest staat in mijn album).